Daniel Podrzycki

Daniel Podrzycki

Data i miejsce urodzenia	14 czerwca 1963 Siemianowice Śląskie
Data i miejsce śmierci	24 września 2005 Sosnowiec
Przewodniczący Polskiej Partii Pracy
Okres	od 11 listopada 2001 do 24 września 2005
Przynależność polityczna	Polska Partia Pracy
Następca	Bogusław Ziętek

Daniel Tomasz Podrzycki (ur. 14 czerwca 1963 w Siemianowicach Śląskich, zm. 24 września 2005 w Sosnowcu) – polski polityk, robotnik Huty Katowice, dziennikarz tygodnika „Kurier Związkowy”, działacz społeczny.

Działalność

Był uczniem II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Żeromskiego w Dąbrowie Górniczej, jednak nauki tam nie ukończył. Dwukrotnie aresztowany w latach 80. i skazany za działalność opozycyjną. Więzień polityczny PRL. W latach 1989 do 1992 działacz i współzałożyciel Solidarności 80. Założyciel Polskiej Partii Pracy oraz Wolnego Związku Zawodowego „Sierpień 80” – Konfederacja i ich długoletni przewodniczący.

Organizator wielu protestów robotniczych, demonstracji i strajków, m.in. największego strajku w polskim hutnictwie w Hucie Katowice w 1994, strajku przeciwko prywatyzacji Fabryki Samochodów Małolitrażowych w 1992 oraz strajków górniczych.

W latach 90. współpracował z generałem Tadeuszem Wileckim i Andrzejem Lepperem w ramach Bloku Ludowo-Narodowego, zaś w ramach Alternatywy Ruchu Społecznego z Narodowym Odrodzeniem Polski, Konfederacją Polski Niepodległej – Ojczyzna. W 1997 wraz z Andrzejem Lepperem, Włodzimierzem Bojarskim i Witoldem Michałowskim podpisał zawiadomienie do prokuratury w związku z nadużyciami podczas podpisywania kontraktu na budowę rurociągu Jamalskiego.

W 2005 doprowadził do zawiązania porozumienia politycznego kierowanej przez siebie Polskiej Partii Pracy z innymi małymi pozaparlamentarnymi, lewicowymi ugrupowaniami – PPS, KPP, APP „Racja”, PPE-Z i Nową Lewicą.

Opowiadał się przeciwko Unii Europejskiej i NATO, za wyprowadzeniem wojsk polskich z Iraku, za prawem do bezpłatnej antykoncepcji i aborcji, wprowadzeniem armii zawodowej, 35-godzinnym tygodniem pracy i płacą minimalną na poziomie 68% średniej krajowej. Był także orędownikiem neutralności światopoglądowej państwa, w związku z czym postulował wypowiedzenie przez Polskę konkordatu.

Wybory do Sejmu, Senatu i PE

Wielokrotnie kandydował w wyborach – bez powodzenia. Z listy Alternatywy Ruch Społeczny startował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 2001, a z ramienia PPP w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 i w tym samym roku w wyborach uzupełniających do Senatu. Był również zarejestrowany jako kandydat PPP do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 2005, jednak zginął w wypadku drogowym dzień przed dniem głosowania.

Wybory prezydenckie w 2005

Był kandydatem Polskiej Partii Pracy w wyborach prezydenckich w 2005. Poparcia udzieliły mu Antyklerykalna Partia Postępu „Racja”, Polska Partia Socjalistyczna, Komunistyczna Partia Polski, Nowa Lewica, Nurt Lewicy Rewolucyjnej, Ogólnopolski Związek Bezrobotnych, Pracownicza Demokracja, Stowarzyszenie Osób Bezrobotnych i Byłych Pracowników Państwowych Gospodarstw Rolnych, Wolny Związek Zawodowy „Sierpień 80” – Konfederacja oraz antyklerykalny tygodnik „Fakty i Mity”. Współpracował także z Instytutem Schillera.

Jego komitet wyborczy został zarejestrowany 1 sierpnia 2005.

Zmarł podczas kampanii wyborczej w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku drogowym. Pochowany został 29 września 2005 na cmentarzu w Dąbrowie Górniczej.

Linki zewnętrzne

• Daniel Podrzycki – strona archiwalna
• Artykuł o Danielu Podrzyckim na portalu lewica.pl